Recepta weterynaryjna – jak należy ją realizować

Kwestia wydawania leków z apteki na podstawie recepty weterynaryjnej została uregulowana przez ustawę Prawo farmaceutyczne. W jej art. 86. ust. 5 możemy przeczytać, że z apteki, na podstawie recepty weterynaryjnej można wydawać leki oraz leki recepturowe z przeznaczeniem ich zastosowania u zwierząt, mimo że są one powszechnie przeznaczone do stosowania u ludzi. Taka możliwość istnieje tylko i wyłącznie, gdy brak jest weterynaryjnego produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu. Kwestię tę reguluje rozporządzenie ministra zdrowia z 9 maja 2003 r. (wraz ze zmianami opublikowanymi w Dz.U. z 2011 r. nr 10 poz. 56) w sprawie wystawiania przez lekarzy weterynarii recept na produkty lecznicze lub leki recepturowe przeznaczone dla ludzi, które będą stosowane u zwierząt

Podstawą do wydania z apteki leków z przeznaczeniem ich użycia u zwierząt jest recepta wystawiona przez lekarza weterynarii. Jej wzór reguluje wyżej wspomniane rozporządzenie. Ze względu na to, że lekarze weterynarii nie mają możliwości wystawiania recept elektronicznych.

Na recepcie weterynaryjnej konieczne jest zawarcie następujących informacji:

dane podmiotu wystawiającego receptę: umieszcza się w lewym górnym rogu recepty. Powinny na nie składać się imię i nazwisko lekarza weterynarii, adres, pod którym wykonuje praktykę weterynaryjną, a także numer jego prawa wykonywania zawodu i posiadaną przez niego specjalizację;

dane posiadacza leczonego zwierzęcia: powinny się na nie składać imię i nazwisko właściciela zwierzęcia oraz jego adres zamieszkania, a gdy właścicielem jest firma, należy umieścić dokładną jej nazwę oraz adres, w którym prowadzi ona działalność;

opis rasy zwierzęcia oraz jego płeć;

w przypadku wystawienia recepty dla grupy zwierząt należy umieścić na niej informację dotyczącą dokładnej liczby osobników, które zostaną poddane terapii;

w przypadku wystawienia recepty weterynaryjnej na leki z przeznaczeniem ich stosowania przez lekarza weterynarii w ramach świadczonej przez niego praktyki konieczne jest umieszczenie na recepcie adnotacji „do użytku własnego” (łac. ad usum propium). Co ważne, ilość leków zakupionych w ten sposób przez weterynarza nie może przekraczać ich 14-dniowego średniego zużycia. W związku z możliwością wystawienia przez lekarza weterynarii tego typu recepty niemożliwe jest wystawianie przez niego zapotrzebowań na produkty lecznicze;

w przypadku wystawiania przez lekarza weterynarii recepty na produkt leczniczy zawierający substancję odurzającą z kategorii dostępności Rpw. lub substancję psychotropową, o której mowa w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii muszą zawierać unikalny numer identyfikujący. Numer ten nadawany jest przez dyrektorów wojewódzkich oddziałów NFZ, którzy przekazują je wojewódzkim inspektorom farmaceutycznym. Ci ostatni wydają je lekarzom weterynarii na złożony przez nich wniosek. Te numery identyfikacyjne rozpoczynają się od cyfr 07, a kolejne numery kodują numer oddziału wojewódzkiego NFZ, przez którego dyrektora został on nadany. 21 kolejna cyfra numeru identyfikacyjnego koduje rodzaj przepisanego leku (7 to recepta na środki psychotropowe, a 9 to recepta na środku odurzające). Numer ten powinien być naniesiony w postaci kodu kreskowego, lecz nie jest to kwestia wymagana i równie dobrze może być napisany odręcznie;

data wystawienia recepty oraz miejscowość, w której została ona wystawiona.

Na receptach weterynaryjnych znajdują się również dwa charakterystyczne symbole: „wet” oraz „wet-karencja”. Jeśli ten pierwszy zostanie skreślony przez weterynarza wystawiającego receptę, to oznacza to, że przepisane leki są przeznaczone do podawania u zwierząt, których tkanki lub produkty z nich wytworzone mogą być spożywane przez ludzi. Symbol „wet-karencja” oznacza natomiast okres karencji, jaki nakładany jest na zwierzęta, których tkanki mogą zostać spożyte przez ludzi. Jeśli dla tych zwierząt zostanie przygotowany lek recepturowy, to na jego etykiecie ten okres również powinien zostać umieszczony przez osobę go sporządzającą.

Lekarz weterynarii może na jednej recepcie przepisać do 5 gotowych preparatów. Powinny one zawierać nazwy zgodne z Rejestrem Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Maksymalna ilość leku o kategorii dostępności Rp., którą może przepisać lekarz weterynarii, nie może przekraczać zapotrzebowania na 120 dni terapii, co powinno wynikać z zapisanego sposobu dawkowania. Konieczność zapisu sposobu dawkowania na recepcie weterynaryjnej dotyczy wszystkich leków. Z tym że dla leków zawierających w składzie substancje bardzo silnie działające, odurzające lub psychotropowe wymagane jest podanie konkretnego sposobu dawkowania, a dla innych leków wystarczający jest zapis „wiadomo”. W przypadku substancji odurzających z kategorią dostępności Rpw. lekarz weterynarii może przepisać ich taką ilość, która nie przekracza zapotrzebowania na 90 dni terapii, które wynika ze sposobu dawkowania.

Wszystkie leki wystawiane przez lekarza weterynarii na receptach weterynaryjnych nie podlegają refundacji ze strony NFZ. Oznacza to, że można je wydawać tylko i wyłącznie ze 100-proc. odpłatnością. Recepty weterynaryjne są ważne 30 dni od daty ich wystawienia, chyba że został przepisany na nich produkt leczniczy zawierający w składzie antybiotyk – to wówczas ich ważność wynosi 7 dni.